Iets te vertellen? Hup, op de vertelstoel

Op de basisschool worden de leerlingen al in de kleuterklassen vertrouwd gemaakt met het spreken voor een groep. Op de speciale 'vertelstoel' vertellen ze over hun lievelingsknuffel of dat prachtige prentenboek dat ze net hebben bekeken.

‘Ik mocht op de vertelstoel!’ Voor veel kleuters is het een feest als ze op de vertelstoel mogen zitten om iets te vertellen aan de groep. Dat is toch nét weer even wat specialer dan gewoon in de kring iets vertellen.
 
Eigenlijk is de vertelstoel de kleuterversie van de spreekbeurten en presentaties die je kind in de hogere groepen gaat geven. De vertelstoel is een speciale, vaak mooi versierde stoel waarop kinderen mogen zitten als ze iets willen vertellen aan de groep. Over hun lievelingsknuffels bijvoorbeeld, of over dat mooie prentenboek dat ze net hebben gelezen.
 
De vertelstoel is natuurlijk ook de plek waar de politieagent mag zitten als die aan de kleuters iets komt vertellen over zijn werk, of de moeder van Esmee die haar pasgeboren baby’tje komt laten zien. Heb je iets te vertellen? Hup, op de vertelstoel.

Waar sommige kleuters honderduit vertellen, zijn er ook veel kleuters die het veel te spannend vinden om iets te vertellen in de kring. Voor leerlingen die het eng vinden, wordt het vertellen van verhalen langzaam opgebouwd. Ze mogen eerst hun verhaal aan de juf of meester vertellen, daarna aan een klein groepje kinderen en als dat goed gaat in de hele groep.
 
Niet iedere school heeft een vertelstoel of heeft die zo expliciet benoemd. Maar op iedere school wordt al wel in de kleutergroepen begonnen met je kind vertrouwd te maken met praten voor een groep. In de kring natuurlijk, maar ook al tijdens echte presentaties. Kinderen die regelmatig vertellen leren beter formuleren en presenteren. Ook het kunstje van luisteren, vragen stellen, vragen beantwoorden, rekening houden met toehoorders krijgt je kind zo spelenderwijs onder de knie.

Van vertellen naar presenteren

Hoewel kleuters natuurlijk nog geen spreekbeurten houden, zit er toch al een opbouw in de moeilijkheidsgraad van wat je kind moet kunnen op het gebied van vertellen en presenteren.
 
Het begint met persoonlijke verhalen over iets wat je kind heeft meegemaakt. Het bezoekje aan de dierentuin met oma, of de dakdekkers die het huis van nieuwe dakpannen voorzien.

Bij oudere kleuters wordt ook veel geoefend met het navertellen van een verhaal dat net is voorgelezen of dat door een ander is verteld. Op sommige scholen is het gebruikelijk dat de kinderen aan de groep iets vertellen over een werkje dat ze hebben gemaakt.
 
Weer een stapje moeilijker is iets vertellen op basis van informatie; vertellen over een huisdier, of over wat er in een circus gebeurt, als je kind daar net is geweest. Daar wordt vaak in groep 3 mee begonnen. Dat begint al een beetje op een spreekbeurt te lijken.
 
Door al kinderen al heel jong vertrouwd te maken met mondelinge presentaties, bouwen kinderen zelfvertrouwen en ervaring op. Tegen de tijd dat ze in groep 5 of 6 zitten, is spreken voor een groep gesneden koek voor hen. Al blijft het voor sommige kinderen hun hele schooltijd zenuwslopend.