Denken in beelden

Beelddenken is geen stoornis, maar een manier van 'anders leren' en 'anders denken' die soms voor problemen zorgt. In plaats van te denken in woorden en begrippen, doen beelddenkers dat in beelden en gebeurtenissen, met alle zintuigen tegelijk: horen, zien, proeven, ruiken en voelen.

Hoewel beelddenken tegenwoord apart wordt benoemd alsof het iets speciaals, is het in wezen juist een heel natuurlijke manier van denken. Alle mensen worden als beelddenker geboren. Dat is logisch, want het leren van woorden moet nog komen.

Pas rond het vierde jaar komt daar het taaldenken bij, dat door onze talige maatschappij steeds meer op de voorgrond komt. Beelddenkers blijven echter een voorkeur houden voor het denken in beelden.

Talig onderwijs

De manier van lesgeven op de basisschool is ook sterk gericht een 'talige' overdracht van informatie. De leerstof wordt in stukjes en in opbouwende volgorde aangeboden.

Als je kind een (extreme) beelddenker is, kan hij dit niet plaatsen in een geheel en raakt verward. Beelddenkers hebben eerst een totaalplaatje nodig waarbinnen ze alle stukjes informatie  kunnen plaatsen die ze krijgen.
 
De laatste jaren komt er steeds meer aandacht voor beelddenkers en de manier waarop zij leren. Werd eerder nog aangenomen dat beelddenkers een kleine minderheid vormen, onderzoek uit 2010 van neuropsycholoog Jaap Murre van de Universiteit van Amsterdam heeft dat beeld doen kantelen.

Uit dat onderzoek blijkt dat maar liefst zestig procent van de mensen een voorkeur heeft voor visueel leren (beelddenken) en veertig procent voor verbaal leren (taaldenken).

Beelddenken en leren

Beelddenkers hebben het op school vaak lastig. Terwijl de leerkracht uitlegt, dwalen hun gedachten als associërend razendsnel af door alles wat ze om zich heen zien. De taalontwikkeling blijft vaak wat achter en ze hebben een kleinere woordenschat. Ook hebben ze vaak moeite met het automatiseren van sommen onder de twintig, het toepassen van taalregels en is het tijdsbesef minder goed ontwikkeld.
 
Mindmaps gebruiken en meerdere manieren om de leerstof ‘binnen te krijgen’ (bewegen, voelen, kleuren) helpen vaak. Net als schema’s, lijstjes en pictogrammen.

Gelukkig is er voor beelddenken de laatste jaren veel aandacht geweest, zodat steeds meer leerkrachten weten hoe ze een beelddenker het beste kunnen begeleiden. Vermoed je dat je kind een beelddenker is? Bespreek het op school en ga samen de juf of meester na hoe jullie je kind het beste kunnen helpen.
 

Meer lezen?

www.beeldenbrein.nl
www.ikleerinbeelden.nl
www.ikleeranders.nl